(Tekst pojawił się jako mój felieton w serwisie Anywhere.pl)

Zawieszam się na chwilę. Między jednym zdaniem, które wytrwale wystukuję na klawiaturze a drugim – mój wzrok bezwiednie wędruje w stronę okna. Tam – na wielkim, starym drzewie, które wyciąga gałęzie do moich okien – przysiadł kopciuszek. Nie chodzi mi oczywiście o dziewczynkę z bajki, lecz o niewielkich rozmiarów szarego ptaka z finezyjnie pomarańczowym ogonkiem. Przygląda mi się ciekawie, kręcąc szybko małym łebkiem na wszystkie strony.

Nagle uderza mnie niezwykłe piękno tego, co rozgrywa się przed moimi oczami. Dostrzegam to, obok czego zdarza mi się przejść obojętnie – widok za moim oknem pełen drzew i zieleni. Odkrycie, które wprawia mnie w osłupienie za każdym razem, choć przecież mam ten widok na co dzień, każdego dnia zachwycam nim oczy.

Chcę Ci powiedzieć – dostrzegaj detale. Ja sama przypominam sobie o tym codziennie.

Detal to ta mała rzecz, która robi wielką różnicę. Nie lubię bezmyślnie prześlizgiwać się po kartach codzienności – to właśnie detale pozwalają mi skupić się na niej, zatrzymać, zamyślić. Przyglądam się zatem uważnie wszystkiemu, co mnie otacza. Jaki kolor miało dziś niebo o poranku? Jaka jest kora drzewa, gdy położę na niej dłoń? Jak pachną palce, gdy obiorę pomarańczę?

Zwracam uwagę na drobnostki, proste rzeczy, które dają mi wielką radość. 

Wstaję wcześniej, aby mieć czas na nieśpieszną kąpiel w wannie. I choć tak często kusi mnie, aby wtulić głowę w poduszkę i spać dalej – wiem, że nic nie nastroi mnie tak pozytywnie, jak te kilka porannych chwil, gdy jestem sama ze sobą, w ciszy śpiącego jeszcze domu.

Mam swoje rytuały. Ulubiona kawa, ulubiona filiżanka. Świeże tulipany. Mały notes i pióro do zapisywania myśli na bieżąco. Spacer z psami pośród drzew, gdy potrzebuję inspiracji. Kilka minut z odtwarzaną cicho muzyką klasyczną, gdy chcę odpocząć od zgiełku.

Nasze życie utkane jest z detali. Gdy ich nie dostrzegamy, omija nas jego esencja.

W mojej pierwszej książce „Wracając do siebie. 16 lekcji, które pomogą Ci w Twojej podróży do siebie” zawarłam refleksję, której fragmentem chciałabym podzielić się z Tobą poniżej, ponieważ bardzo dobrze oddaje tytuł tego felietonu. Oto on:

„Gdy rozejrzysz się dookoła siebie, zobaczysz jak piękny jest świat. Jak wiele magii i tajemnic odkrywa przed Tobą każdego dnia; jak wieloma wspaniałymi zdarzeniami Cię obdarowuje. Jak wiele ważnych lekcji Ci daje – zarówno słodkich, jak i gorzkich. To wszystko składa się na wspaniałe życie. Czasami trudne, czasami bolesne, czasami wystawiające na ciężkie próby, ale Twoje, wyjątkowe i jedyne, jakie było Ci dane.

Zatem jeszcze dziś przyjmij prostą zasadę – doceniaj swoje życie i bądź wdzięczna za jego całokształt. Celebruj piękne chwile, trudne zaś traktuj jako wartościowe lekcje. Szukaj w swojej codzienności okruchów szczęścia. Zwracaj uwagę na to, co dobre i wyjątkowe, i ucz się to dostrzegać.

Przeżywaj swoje życie w pełni i skupiaj się na jego najdrobniejszych elementach – na małych przyjemnościach dnia codziennego, które wywołują na Twojej twarzy uśmiech. Celebruj chwilę, znajdź czas na wyciszenie i refleksję. Ciesz się prostymi rzeczami. Patrz zawsze na jaśniejszą stronę życia. Bądź wdzięczna – głęboko, prawdziwie i szczerze.

Na wielkie szczęście bowiem składa się mnogość małych, codziennych spraw. Nigdy o tym nie zapominaj.”

Na koniec zaś – zanurz się w codzienności.

Dosłownie. Zanurz się w niej tak, jakbyś zanurzała się w rzece w upalny dzień. Bądź obecna w swoim życiu, doświadczaj go wszystkimi zmysłami, świadomie celebruj każdy moment – każdy bowiem moment Twojego życia jest darem i czymś całkowicie niepowtarzalnym. Nie masz przecież możliwości powtórzyć żadnej chwili swojego życia – nie przegap jej zatem, bo możesz przegapić coś bardzo ważnego.

Nie wpadaj w pułapkę przekonania, że warte zapamiętania są tylko momenty wzniosłe, wielkie i wyjątkowe. Każdy moment taki będzie, jeśli zechcesz go takim uczynić. To od Ciebie zależy jaki sens nadasz swojemu życiu i każdej drobnej chwili, która składa się na jego całokształt.

Życzę Ci wspaniałego dnia pełnego drobnych szczęść. One mają moc.