Nikt nie pisze, nikt nie dzwoni. Nikt nic nie mówi. Nic się nie dzieje. Nie docierają do mnie żadne wiadomości – ani dobre, ani złe. Bezruch. Cisza tak głęboka, że aż dzwoni w uszach. Wiatr leniwie zaczepia firankę przez uchylone okno. Leżę na łóżku wpatrzona w sufit. Czytam w swoich myślach. Przyglądam im się uważnie,…

Jest 5 rano. Miarowy oddech śpiącego jeszcze domu przypomina mi, dlaczego tak bardzo lubię wstawać o świcie. Mój czas. Godzina tylko dla mnie, gdy nikt nic ode mnie nie chce, bo wszyscy jeszcze śpią. Po cichu przygotowuję kawę, siadam do biurka i zaczynam pisać. Jedyne dźwięki, jakie mi towarzyszą to radosne trele ptaków, które wstały…